Het waarom

draaiende_aarde12 jaar oud, begin middelbare school, vol van de wereld waarin we toen leefden en toch een onbedwingbaar verlangen naar meer deed bij mij de droom doen ontstaan om meer van de wereld te zien dan Zutphen en omgeving. Altijd bezig met het bouwen van bootje op schaal was de wens er (eens) één te bouwen op schaal 1:1 en de wereld te gaan verkennen.

Een opleiding als stuurman voor de grote vaart was een mooi begin, maar de rede won het van het verlangen en als scheepsmachinist is ook heel wat van de wereld te zien. Na 7 jaar de wereldzeeën bevaren te hebben zit het zout voor eeuwig in je bloed. Ondanks trouwen met je jeugdvriendin en het krijgen van drie kinderen blijft ver onderhuids het verlangen naar een eigen gebouwde boot. Al die jaren heb ik lopen zoeken naar de juiste boot, gelegenheid en financiële middelen om deze droom werkelijkheid te laten worden.

De wereld draait door en allerlei omstandigheden deden mij uiteindelijk in Lochem belanden en de zee ligt dan ver achter de horizon. Mijn taak als vader wilde ik ook serieus nemen en de plannen van een eigen boot bleven in de koelkast. Nou ja, niet echt. Heel veel te bouwen boten werden op hun haalbaarheid geschat. Alle geselecteerde boten waren natuurlijk meteen groot en als een beginnende bootbouwer werd de 13 meter boot, een 10 meter boot, een 6 meter boot een jolletje en uiteindelijk een 4 meter lange jeugdkano van de kanobond.

Tekeningen bestelt en bouwen maar. De kids, toen 6, 9 en 11 jaar waren ook al laaiend enthousiast en in een voorjaarvakantie werden nog twee kano’s op stapel gezet die ze zelf gebouwd hebben en waarin ze jarenlang met meer en minder plezier hebben gevaren, zowel hier in Nederland als in Zweden op onze trektochten. Een verkleinde versie paste de jongste zoon beter en die had speciale wensen, een negatieve spiegel en een blank gelakt dek. Zo gezegd, zo gedaan. Tijd voor mij om ook maar eens een eigen kano te bouwen en een tweede volgde al snel, want de oudste dochter paste niet meer in haar jeugdkano. Als lid van de kanovereniging NJORD hebben we veel tochten meegemaakt, en in de zomervakanties weken door Zweden gezworven met kano’s en tentjes.

De tijd schreed voort, de kinderen werden ouder en mijn verlangen groeide eigenlijk met de maand, daarna met de week. Ik moet en zal weer de zee op met mijn eigen schip. Dan maar niet een zelfgebouwde. Nadat eerst er al een scheiding was en daarna een nieuwe relatie helaas op de klippen liep heb ik in 2004 de knoop dan maar doorgehakt en heb een zeegaand zeilschip gekocht. Eén die Kaap Hoorn al eens had gezien en sterk gebouwd was. De plannen voor de wereldreis konden weer uit de kast komen en de eerste jaren werden verschillende tochten gemaakt. Frankrijk, Zuid- en Oost-Engeland, de Kanaaleilanden Guernsey en Sark. Solo was het een prima schip om mee te zeilen. Maar alleen is maar alleen en toen ik Margit ontmoette en zij ook wel wat meer van de wereld wilde zien werden de tochten met z’n tweeen gemaakt en dat is toch echt gezelliger dan alleen.

pinta


Te Koop klik voor meer info

Je zou denken dat de jeuk van een eigen gebouwd schip dan wel enigszins over zou zijn, maar op de een of andere manier, misschien wel omdat ik steeds bezig was met aanpassingen en verbouwingen van mijn schip, bleef de wens knagen.

Begin jaren 80 had ik al besloten dat Daniël Bombigher, een franse scheepsarchitect, de schepen ontwerpt die ik toch wel veruit als favoriet zag. Traditioneel gelijnd en getuigd en voldoende zeewaardig. Geheel van hout en epoxy en een ruim interieur, een Sphountz 38-40. Kijk maar een op Classic Yacht Design en je weet wat ik bedoel.

Internet is natuurlijk een uniek medium om te speuren naar allerlei zaken en het vinden van 2e hands Bombigher schepen is dan ook geen probleem, maar al deze schepen vielen buiten mijn budget, en zelfbouw is er dan ook niet bij. Tot het moment dat ik een site vond waarop twee Sphountz’s gebouwd werden door een particulier in België. Dit was het schip dat op mijn verlanglijst stond. Een afspraak met de bouwer was snel gemaakt in de hoop dat deze mij informatie kon geven over de moeilijkheidsgraad van bouwen, de benodigde tijd en natuurlijk het budget dat voor een project als dit beschikbaar zou moeten zijn.

Zo stond het erbij

In september 2006 zijn wij nabij Hasselt op een landgoed terecht gekomen waar in een schuur nog één van die twee boten stond. Het schip was redelijk verstoft en sinds 2000 lag de bouw ervan stil.

Het andere schip, dat uit de loods verdwenen was, lag in Nieuwpoort en was te koop. Na wat praten bleek echter dat ook de in aanbouw zijnde boot wel te koop was samen met een arsenaal aan materialen en reeds gemaakte onderdelen. In ieder geval moest een van de twee boten verkocht worden. Mijn wereld stond op zijn kop. Dagen en nachten lang heb ik lopen fantaseren en denken en calculeren en filosoferen en weer eens fantaseren, denken enz. Vaak was de slaap niet te vatten.

In de herfstvakantie van 2006 hebben Margit en ik 3 zusterschepen bekeken aan de Belgische kust, kant en klare exemplaren, stuk voor stuk mooie schepen die voldoen aan mijn idee van een wereldschip. Het proces van fantaseren en denken en calculeren en filosoferen en weer eens fantaseren, denken enz. kwam in alle hevigheid weer over mij heen. Nog verschillende keren ben ik weer naar België gereden om te kijken, proeven, voelen en de lucht in te snuiven van deze boot. Hoezo verliefd.

Ayla in Nieuwpoort

Uiteindelijk durfde ik naar de prijs te vragen van de in aanbouw zijnde boot en daarmee startte weer hetzelfde proces van fantaseren en denken en calculeren en filosoferen en weer eens fantaseren, denken enz.

Als ik nou mijn huis verkoop, de boot verkoop, goedkoper ga wonen en een loods in Lochem kan vinden en ook nog eens de helft bied van de vraagprijs en niet onbelangrijk ook Margit het ziet zitten dat ik de komende jaren heel veel uren zou moeten bouwen, dan moet alles in elkaar passen en aan het einde van het project er ook nog iets over zijn voor het reisje rond de wereld. Zo gezegd, zo gedaan. Het huidige resultaat na bijna 40 jaar dromen is dat ik twee huizen, twee boten en een gehuurde loods in Lochem heb en gelukkig een partner die nog steeds enthousiast is

Hoe je zo’n schip van 13 bij 4 meter naar Nederland krijgt is weer een ander verhaal.

Het vervoer