Het vervoer

Dit vaart vooreerst nog niet.

Een in aanbouw zijnde boot kopen is niet zo moeilijk als je het over de prijs eens bent geworden en de koop is rond dan realiseer je je dat 13 meter lang niet zo’n probleem is, maar 4 meter breed transport, speciaal transport is, en 8 ton niet achter je auto mee kan, Diepenbeek toch echt naast Hasselt in België is en dat er dan toch een afstand van ruim 200 km overbrugd moet worden, met de auto toch drie uur rijden. Dat deze afstand niet varend kan worden afgelegd lijkt mij duidelijk, want een schip zonder huid drijft niet.

Daarbij komt ook nog dat de boot in een loods ligt die ruim 10 km van het water is in een idyllische omgeving. Natuurlijk heb ik vooraf de nodige informatie ingewonnen, maar nu moet het allemaal realiteit worden.

Omdat niet zeker was hoe het weer zou zijn en hoe snel de boot de loods in Lochem in zou kunnen had ik al besloten om de boot geheel te laten inpakken in krimpfolie. Er moest een kraan gehuurd worden en een vrachtwagen voor speciaal transport met een extra busje, je weet wel “Convoi exceptionnel”. Die moesten allemaal op dezelfde dag en op het juiste uur beschikbaar zijn. Met wat heen en weer gebel waren de toezeggingen binnen, maar ja toezeggingen zijn geen beloften. Pas een week voor de datum kunnen de toezeggingen worden omgezet in beloften.

Convoi exceptionel

Even voor de chronologie. Eind januari 2007 is de koop rond en het vervoer zal plaatsvinden op 6 april van dat jaar. Tussendoor moest nog een kuub of 6 hout en losse delen worden vervoerd en er lagen ook nog twee masten te wachten van 12 en 16 meter lang. Verschillende onderdelen waren bijna 6 meter lang, die leg je ook niet even op de auto en een busje is al gauw te kort. Maar internet is een uitkomst want al snel was bij Vega in Lochem een busje van 6 meter lang gevonden die nog met een BE-rijbewijs te berijden was. Met de nodige hulp van de jongste zoon en beide kids van Margit vangen we de reis naar België aan. Zoals op de foto te zien is kan daar best wel veel in en bij vertrek uit België moest je ook niet vragen naar het gewicht. Vol is vol, hier dus nog niet, en dan rijden maar. Ook de Volvo was tot de nok toe gevuld met wijn kistjes. De vorige eigenaar was of is een groot wijnliefhebber en de lege kistjes kan je na het legen van de flessen ook vullen met schroeven, bouten en moeren.

Wijnkisten vol toebehoren

Blokken, schijven en wangen. Elektra, schakelaars en apparatuur. Scharnieren, knopjes en sluitinkjes. Etc etc etc. Uiteindelijk twee bijna manshoge stapels. Daarbij kwamen dan nog alle deurtjes, de kajuittafel, half afgewerkte onderdelen, mallen enzovoort enzovoort.

Deurtjes met webbing

Bekijk maar eens hoe mooi de deurtjes zijn. Als je die nog zelf zou moeten gaan maken, en bedenk daarbij dat het er een stuk of twintig! zijn dan is de vertrekdatum nog wel enkele jaren later. Links is een paneeldeurtje met vlechtwerk voor de hangkast, en rechts wordt de inhoud van de wijnkistjes aan een nader onderzoek onderworpen en een inventaris opgemaakt.

De pret kan beginnen.

Dè dag 5 april 2007

Het is zover, voor dag en dauw vertrekken we op een prachtige dag in april richting Diepenbeek. Om 9 uur zou de man van Multiwrap uit Zierikzee er zijn om de boot in te pakken en om 14:00u de kraan en de vrachtwagen. Wel in de juiste volgorde, anders is er geen ruimte.

Na een heerlijk rustige rit komen we aan bij het zonovergoten landhuis van de EX-eigenaar van MIJN Sphountz. Alles wat er nu gaat gebeuren is dus mijn verantwoordelijkheid en vooral …..mijn risico. Gelukkig hebben we daar prima verzekeringen voor, maar ….met een eigen risico.

Wand gesloopt

De bloesem staat in volle bloei en dan kan er toch niets misgaan zou je denken. De boot staat nog binnen op een wel heel erg iel frame-pje en wel erg kleine wieltjes. De wand is uit de loods gesloopt en de greppel en begroeiing weggehaald, nu er nog even uittrekken. De oude baas komt aanrijden met een minischovel en besluit de boot er maar vast uit te trekken. Ik krijg een touw in mijn handen gedrukt om het ding maar even in evenwicht te houden, 8 ton, weet je nog wel, en mijn minimale aantal kilo’s als tegengewicht. Ik voel me een beetje mallotig en heb weinig vertrouwen in een goede afloop, maar weet zo gauw niks beters en kruis mijn vingers, doe een schietgebedje, denk even aan de verzekeringsmaatschappij en vertrouw dan maar op die oude baas die al eens eerder een boot uit deze loods heeft getrokken.

Onder luid gekraak van de planken die als rijplaten dienst doen en eigenlijk nog gebruikt moeten worden voor de romp komt het gevaarte centimeter voor centimeter naar buiten gerold. De wielen verdwijnen gelukkig niet in de spleten van het hout en dan in de zachte ondergrond en ik hoef mijn kilo’s niet in actie te laten komen om tonnen overeind te houden.

Na 11 jaar ziet het hout weer zonlicht en kirrend staat mijn boot te blinken in de lentestralen. Nou ja …..boot? Je kijkt er dus dwars doorheen, maar de vorm is er wel aan af te lezen. Het heeft wel wat. Zoals een kadaver in de woestijn een verhaal heeft, zo heeft ook dit geraamte een verhaal. Een verhaal dat ik waarschijnlijk nooit geheel zal kunnen ontrafelen, maar waarvan ik vanaf nu elke dag meemaak en tot in de kleinste details zal leren kennen.

vervoer (vervolg)