Donderdag 24 juli 2007. Hull.
We zijn buiten! Dat wil zeggen aan het einde van de River Humber op de Noordzee. Het is nu 16.30 uur. De lucht is plotseling stralend blauw geworden en het zonnetje doet z’n best om de aarde op een redelijke temperatuur te brengen. Nog even en dan kunnen ook de truien uit.
Dat was vanmorgen wel anders. Het leek een grauwe grijze dag te worden. Dat was een tegenvaller na de zomerse dag van gisteren. We komen rond het middaguur in Hull aan. Na een heerlijke douche gaan we Hull in. We liggen hier opnieuw in het centrum van de stad. 
Er is hier ook veel te zien, maar het weer is prachtig en we hebben alleen deze middag voor Hull, dus we beperken ons tot het slenteren door de straatjes, aan de hand van de vis-route van het VVV. We zien tijdens onze wandeling nergens een supermarkt. Na enig navraagwerk blijkt er een Tesco te zijn. En wat voor één! Een joekel van een winkel, behalve de voor ons gebruikelijke supermarktartikelen kun je er werkelijk alles krijgen, je kunt het zo gek niet bedenken. Van maandagmorgen tot zaterdagmiddag 24 uur per dag open. Niet te geloven! Het is dat we zo moe zijn, anders hadden we hier graag om twee uur ’s nachts een kijkje willen nemen. Wie gaat er ’s nachts om vier uur een wasmachine kopen?
Vanmorgen werd ik met 12 uur slaap achter de kiezen wakker. Ik sprong meteen klaarwakker uit bed met een enorme dorst. Ik dronk een groot glas cola en voelde toen dat ik nog wel een beetje duf was. Ik zag dat het pas zeven uur was en dook toen toch nog maar even weer m’n kooi in. Toen zelfs nog weer even in slaap gevallen. Om acht uur ga ik er uit om een pot koffie te zetten.
Om kwart over elf liggen we in de sluis voor de jachthaven. Het zicht is slecht. Een wolkendek is over de river Humber gezakt. We moeten dus goed navigeren van boei naar boei en daarbij vertrouwen op het kompas. De boeien worden pas zichtbaar wanneer we ze naderen. Eén keer een misrekening. We verleggen onze koers al bij ton 4a in plaats van bij ton 4b. Maar al snel krijgt Ricco in de gaten dat er iets niet klopt. Ik houd de dieptemeter in de gaten.3 meter50,3 meter20,3 meter10. Ricco gooit het roer om en herstelt de fout. Als alles volgens planning verloopt zijn we in de loop van zaterdag thuis. We hebben dan nog één dag speling en die hebben we misschien ook nodig als de wind, zoals voorspeld, oost wordt. De hoeveelheid wind lijkt op dit moment goed, maar je weet maar nooit of dat de komende 48 uur zo blijft. Om speling te hebben, besluiten we om ons oorspronkelijke plan om via Lostoft te varen te laten varen. We koersen nu dus direct op Den Helder aan.
Er staat flink wat wind. Aan de witte golfkopjes te zien toch wel een dikke windkracht 4. Ik worstel met mezelf dat ik nog regelmatig fouten maak met het intekenen van onze positie op de kaart. Het is feitelijk helemaal niet moeilijk en het principe heb ik allang in de peiling. Het vraagt gewoon om goed kijken en precisie. Ik heb vandaag uitgetrokken om me er in de oefenen. Elk uur zet ik de positie in de kaart en vraag Ricco het te controleren. Meteen de eerste keer ging het al weer mis. Ik zat er 5 minuten naast. Midden op zee is dat niet echt een groot probleem, maar in een gebied met veel ondieptes, scheelt het een berg en kun je als je niet uitkijkt maar zo vastlopen.
Na 40 uur kruisen tegen de wind die bijna pal oost is, valt de wind ’s nachts om half twaalf helemaal weg. De laatste 12 uur naar Den Helder varen we op de motor. Op zaterdag komen we aan het einde van de middag in Den Helder aan. Daar blijven we een nachtje over en zondag varen we op de motor (ook dan is er geen zuchtje wind) weer naar onze thuishaven Medemblik. De beste stuurlui” staan ons, zoals altijd, op te wachten!