Deel 3. Whitby

Wat vooraf ging

Zaterdag 19 juli 2008. Whitby.

Opvanghuis voor berooide zeelieden. Whitby.

We liggen hier nog steeds in de haven van Whitby. Schuin tegenover het opvanghuis voor berooide zeelieden. Ik denk niet dat het nog steeds als zodanig dienst doet. Maar ik vind het een geweldig fenomeen, dat mijn fantasie prikkelt.

Inmiddels heeft Ricco al de averij die we hebben opgelopen al weer hersteld. De Genua is genaaid, de deur zit weer op z’n plek en de stof die van de windvaan was gescheurd heeft Ricco hersteld met ducktape. Gisteren zochten we nog exact uit wat de slimste manier is om naar Scarborough te varen, hier zo’n 20 zeemijlen vandaan. Vandaag besluiten we om, naar aanleiding van de weersberichten, om nog een paar dagen langer in Whitby te blijven. Er is opnieuw storm op komst.

21 juli 2008. Whitby.

dscn4595Toen we hier aankwamen waren we van plan om een paar dagen hier te blijven, maar zoooo lang was eigenlijk niet de bedoeling. Echter vanaf zaterdag stroomden de stormwaarschuwingen binnen, dus we plakten er steeds nog een dagje bij aan. Gisteren en vandaag waait het zo hard (windkracht 8 á 9) dat we, ook al zouden we dat willen, de haven van de havendienst niet eens mógen verlaten.

Dat is trouwens niet echt een straf, want er is hier genoeg te zien en te doen. Maar van zeilen is minder sprake dan gepland. We kennen ‘t stadje inmiddels aardig goed. Thomas Cook heeft hier jaren gewoond en heeft zijn reizen gemaakt met schepen die in Whitby zijn gebouwd. Het huis waar Cook in Whitby verbleef is omgetoverd in het Thomas Cook museum. Erg goed gedocumenteerd. Je krijgt echt een goed idee van ‘t leven van Thomas Cook en al zijn reizen. dscn4478Ik had bijvoorbeeld geen idee dat hij zijn ontdekkingsreizen maakte in opdracht van het Britse koningshuis. En dat hij niet alleen land in kaart bracht, maar ook kunstenaars aan boord had die de opdracht hadden om mensen en natuur in den vreemde op het witte doek vast te leggen. Maar ook wetenschappers voeren mee, die b.v. de sterren bestudeerden.

Ook aan de Williams Scarbourgh sr. en jr. wordt in het Cook’s museum aandacht besteed, zij waren walvisvaarders. William sr. is met zijn zeilschip noordelijker gevaren dan welke zeilboot ooit (ik geloof zo’n 500 zeemijlen van de Noordpool). Maar ook op deze schepen speelde wetenschap een grote rol. Er werd ondertussen b.v. geëxperimenteerd met magneten en kompassen, om maar een voorbeeld te noemen. En het kraaiennest is door Scarbourgh uitgevonden. Op het plein bij het station staat zo’n kraaiennest te prijken.dscn4548

Vrijdag hebben we de hele dag gewandeld. Eerst met de stoomtrein naar Goathland. In die plaats blijkt de in Engeland bekende serie, Heartbreak, te zijn opgenomen. In de plaatselijke dscn4533winkel worden kaarten verkocht waarop ‘bekende Engelsen’ prijken. Een garage die in de serie een hoofdrol lijkt te spelen, is te bezichtigen. We wandelen een afwisselende route. Over rotsen langs de rivieroever klauterend en later boven over de bergkam met prachtige vergezichten. Overal grazen schapen. dscn4537

Op de terugweg heeft de stoomtram vertraging. De trein rijdt tot Grosmont, waarvandaan we per luxe touringcar terug naar Whitby worden vervoerd.

 

Whitby buit haar geschiedenis goed uit voor de toeristen. Het Whitby museum is een fantastisch museum met een enorme variatie aan spullen. Bij veel spullen wordt een eigen specifiek verhaal vertelt.

dscn4562
Het Rippleykabinet

Bijvoorbeeld het “Rippley kabinet”, een kastje dat jaren ongeopend in de hal van het museum heeft gestaan. Totdat het museum eens ging uitzoeken waar al die sleutels toch bijhoorden. Tenslotte bleven er nog een paar sleutels over, waarvan er één bleek te passen op het kastje. Achter de deurtjes bleken een heleboel laadjes verborgen te zitten, met een hele kunstverzameling.

Er is hoek met allerlei opgezette dieren (zoals ook Thomas Cook die van over de hele wereld meebracht). Bij een opgezette schildpad ligt een brief van een jonge zeeman die het dier in het museum heeft herkent als de schildpad die ooit aanspoelde op het schip waarop hij voer en waarin hij vertelt hoe blij hij is dat het Whitbymuseum hem de gelegenheid heeft geboden om zijn oude kameraadje weer in de armen te sluiten.

Een specifieke arbeidskunst van Whitby is het werken met Jet. Het is een versteende houtsoort waar o.m. juwelen van worden gemaakt. Er staat in het museum o.m. een schaaktafel van Jet en Ammoniet, waar de maker, een gerenormeerde Jetwerker, jaren aan heeft gewerkt.

Een hele verzameling modelbouwboten kent het museum ook en daarnaast nog een verzameling van onder meer boten die zijn gebouwd in flessen, maar ook in gloeilampen. Gigantisch, wat een gepruts moet het zijn geweest om dat voor elkaar te krijgen!

Verder vind je in het museum kunstwerken van plaatselijke kunstenaars door de eeuwen heen en is er een deel dat verhaalt over de walvisvaart. Daar kun je bijvoorbeeld zien hoe groot een walvis kan zijn, anderhalf keer zo groot als een dubbeldekkerbus, zo hoog als een giraf, en een olifant staat tot de walvis als een muis tot een olifant. Waarbij, voor alle duidelijkheid de olifant de kleinste van de twee is!.

Het Whitbymuseum kent in haar kelder bovendien ook nog een geweldig koffiecafé, waar we overheerlijke warme chocoladetaart eten. Na één middag zijn we bij sluitingstijd nog niet uitgekeken. Als we dat kenbaar maken aan de dames van het museum nodigen ze ons van harte uit om (gratis) de volgende dag nog eens terug te komen. “Niet verder vertellen hoor!” zeiden de dames. Dat zullen we dan ook zeker niet doen. Op zondagmiddag zijn we inderdaad teruggegaan. Ricco vergezeld van zijn zaklantaarn, zodat hij de daar tentoongestelde stoommachines nóg beter kan bekijken.

dscn4611Boven de stad prijkt de Whitby Abbey. Dat was de inspiratiebron voor Bram Stoker om zijn boek Dracula te schrijven. Naast de Abbey staat een kerk, de St. Mary’s church, met daaromheen een begraafplaats met prachtige zandstenen grafzerken. Als je er langs loopt, ga je toch maar even naar binnen, hoewel je zoiets hebt van ‘elke kerk is zo’n beetje het zelfde’. Zo niet hier. Deze kerk is ook zo ongeveer een half museum.

Gisteren hebben we ons tijden vermaakt met het kijken naar de aanloop van de haven. Grote, hoge, enorme golven breken op het strand. Het strand is helemaal verdwenen onder de golven. Fantastisch om te zien wat een krachten dscn4593er op het land worden uitgeoefend. Dan ben je toch wel blij dat je aan de kade staat, als je dat ziet! We hebben ook het vuurtorentje nog beklommen. Daarna lekker uit eten geweest.

Het is onvoorstelbaar hoeveel ik slaap deze dagen. Duik op tijd de kooi in en als ik niet uitkijk slaap ik een gat in elke morgen. Wel heerlijk ontspannen. Zal volgende week wel even weer wennen worden om elke morgen om vijf uur m’n bedje uit te komen!

De windwaarschuwingen nemen nu af en we hopen morgen richting Hull te varen en daarna naar Lowestoft, waar vandaan we dan de oversteek naar Nederland weer terug kunnen maken. Ons plan om rustig aan naar Nederland terug te hoppen kan dan nog enigszins uitkomen. We hebben gepland om zaterdag weer in Medemblik te zijn. Als ‘t tegenvalt kan dat dan nog zondag worden, zodat ik maandag weer op het gemeentehuis in Grootegast kan verschijnen. Maar zo ver is het nog niet. Hoewel er nog best een stevige wind staat en de temperatuur nog niet echt ’s zomers, is de lucht hier nu stralend blauw en de barometer loopt op. We krijgen vast een aantal heerlijke laatste vakantiedagen!

Vervolg