Het is alweer mei als ik mijn energie ga steken in de “grote” boot. Het bijbootje is klaar, en ziet er, als ik het zelf mag zeggen, toch wel heel erg mooi uit. In juni gaan Paul, Margit en ik met onze twee bootjes erop uit. Het is grappig te zien dat Paul zijn boot en de mijne, van dezelfde tekening gebouwd toch een geheel eigen uitstraling hebben.
De kombuis wordt verder onder handen genomen. Zo hier en daar wijk ik af van wat Bombigher heeft bedacht. Hij zou het vast niet goed vinden, maar daar trek ik mij dan maar even niets van aan. Het voorpaneel waar Margit een kastdeurtje wilde hebben is open gezaagd en het deurtje gemaakt. In het middengedeelte lijkt mij een bestekla wel op zijn plaats. Ik vind dat een betere plek dan midden in de salontafel wat volgens het plan zou moeten. Wat ik daar ga plaatsen weet ik nog niet, maar dat zien we later wel. Het rechter gedeelte van de kombuis is voor de kachel, het fornuis met een oven. cardanisch opgehangen natuurlijk en een uitgebreid onderzoek naar de afmetingen van ovens geeft uiteindelijk de doorslag. Zoals het er nu uit ziet geen Taylor diesel ding, maar een gasoven zoals bijvoorbeeld een Force10. Drie pits, want op een vierpits kan je geen pan kwijt.
De keuze voor gas als brandstof levert direct het probleem op: waar moet de gasbun komen. Na enig denkwerk wordt daarvoor de SB-bakskist gebruikt en een gasdichte bun tot even boven de dieseltank levert net genoeg hoogte en ruimte voor 2 grote groene propaan flessen. Het ronde deksel is op de foto te zien. Hoe deze afgesloten gaat worden moet ik nog bedenken en de luchttoevoer is hier ook nog niet geregeld, maar kan gewoon met een rooster aan de buitenzijde van de bakskist. Met een ruime afvoer in de bodem voor het lekgas, dat er hoop ik nooit is, naar buitenboord en de hoop dat er voldoende ruimte boven de waterlijn blijft en de zaak niet volloopt.
Nog steeds kan je van binnen naar buiten kijken en het wordt hoog tijd dat die romp nu eens dicht komt. De grote partij latten die geschaafd klaar liggen moeten alleen nog “even” gelijmd en gespijkerd worden om het geheel dicht te maken. Een avondje werk van bijna 4 uur levert aan het einde vier lattenlagen op, dus een stukje van 4 x 2cm = 8 cm hoger. Wel over de hele lengte, maar nog niet aan beide kanten. Het gaat dus nog wel een paar avondjes duren aangezien er aan beide kanten een kleine 2 meter gevuld moet worden.
Het is maar goed dat er zoveel verschillend werk te doen is, waardoor je bepaalde saaie zaken zoals latten plakken en spijkeren even kan laten voor wat het is en een ander klusje aanpakken. Het dak van de voorste kajuit is daar een voorbeeld van. Het dak is 12mm dik, maar dit is te dik om zomaar over de kromming te buigen. Het is daarom opgebouwd uit twee lagen van 6mm watervast verlijmd ocoumé die met epoxy op elkaar gelijmd zijn.
Ook is het genieten als er weer een laag lak ergens over gezet is en de warme kleur van het mahonie steeds meer glans krijgt. Zie hier dan ook een prachtige foto van de kajuitdakbalken. De schitterende ronde vorm en de steeds diepere glans van het mahonie. Nog drie laklagen te gaan. De elektrische draden worden later nog weggewerkt en zullen niet zichtbaar meer zijn als alles klaar is.
Het einde van het jaar en de invallende kou is een goede gelegeheid om het spijkeren van de latten maar even te laten rusten. Wachten op beter weer voor een goede lijmverbinding. Aan het einde van het jaar is het einde van het lattenwerk in zicht.
Voor een overzicht van alle foto’s over de bouw in 2010 klik hier