Het vorige blog vind je via deze link
‘Waarom koop je een ander huis, nu je je huis verkocht hebt? Ga toch gewoon lekker op reis en dan zie je wel weer als je terug komt!’ ‘Nééé!’ hoor ik mezelf zeggen, met een fanatieke uitdrukking op mijn gezicht. Alles in mij verzet zich tegen dergelijke adviezen ‘ik hou van zekerheden!’ verklaar ik langs mijn neus weg tegen mijn dochter. Ze kijkt ze me vol ongeloof in haar ogen aan. ‘Wát zeg je???
En dan realiseer ik me de tegenstrijdigheid. ‘Hoe kan het dat ik zó hecht aan zekerheden en tegelijkertijd geen enkel obstakel voel om op wereldreis te gaan, wat toch een onderneming vol onzekerheden is …’
Flexibiliteit, goed kunnen inspelen op veranderingen, denken in oplossingen, dat zijn belangrijke eigenschappen die je moet bezitten wanneer je een wereldreis per zeilboot gaat maken. De grote lijn kun je plannen, maar de details zeker niet. Een goede voorbereiding is van levensbelang. We hebben een grove routeplanning gemaakt, waarbij we rekening houden met bijvoorbeeld de seizoenen, de stromingen en met de orkaanseizoen die we willen mijden. Maar de details moeten onderweg ingevuld worden. Onze beslissingen zullen grotendeels ter plekke genomen moeten worden op grond van de dan geldende (weer)situatie en omstandigheden. Het grof omlijnde plan staat, maar we zullen telkens opnieuw aan de hand van de omstandigheden moeten toetsen of het verstandig is om ons aan dat plan vast te houden, of omstandigheden zullen ons regelmatig dwingen tot het maken van andere keuzes. Zo heb ik in mijn hoofd al heel wat ‘what-if-concepten’ uitgewerkt.
En juist die ‘what if-concepten’ zorgen voor de zekerheden waar ik tegelijkertijd zo aan gehecht lijk; als er onderweg iets gebeurt dat ons dwingt om terug naar Nederland te gaan, staat daar een huis waar we terecht kunnen, staat er voldoende reserve op de bank om een (retour)vliegticket te kunnen kopen en kan ik zo weer terug in mijn baan.
Tegelijkertijd weet ik natuurlijk ook wel dat echte zekerheden niet bestaan. En dat zich altijd weer andere omstandigheden kunnen voordoen, waar je nou net géén rekening mee had gehouden. En in dat geval vallen we weer terug op onze flexibiliteit, op ons vermogen om oplossingen te vinden en zoeken we naar nieuwe mogelijkheden waar we wél invloed op hebben. En zo houden mijn behoefte aan zekerheid én mijn behoefte aan ontdekken en avontuur elkaar mooi in evenwicht. Een mooie basis om te kunnen vertrekken!
En ja, dan gebeurt inderdaad, waar echt helemaal níemand rekening mee heeft gehouden. Ineens is daar ‘corona’ en in korte tijd is het heel groot. De hele wereld staat op z’n kop en ziet er ineens heel anders uit. Wie had ooit kunnen denken dat regeringen over de hele wereld besluiten om bijna iedereen naar huis te sturen en straten, steden, landsgrenzen te sluiten en miljarden vrij te maken om de economische gevolgen, veroorzaakt door een virus, op te vangen. Wie zich ooit kunnen voorstellen dat werkgevers ál hun werknemers naar huis sturen om thuis te werken, dat vliegmaatschappijen bijna al hun vluchten annuleren? Wie zou ooit bedacht hebben dat ziekenhuizen al hun geplande operaties uitstellen om de ziekenhuizen zo veel als mogelijk vrij te maken voor patiënten met dat éne virus? Wie had zich kunnen bedenken dat we in zo een korte tijd filevrij op de snelwegen konden rijden, dat drukke straten uitgestorven zijn, zelfs op een doordeweekse dag. Wie had ooit kunnen denken dat zelfs kustwateren tot verboden vaargebied worden verklaard en dat havens afgesloten zijn. Inmiddels zitten we nog maar twee weken thuis, maar we schatten in dat dit nog láng niet is afgelopen. Dat de impact van deze coronacrisis nog veel langduriger en groter is dan we nu kunnen inschatten en dat de gevolgen hiervan ongekend zullen zijn en waarvan de omvang onmogelijk is te voorspellen, zowel in negatieve als in positieve zin.
Ricco en ik houden er serieus rekening mee dat de geplande wereldreis hoogstwaarschijnlijk niet kan starten in juli, misschien wel helemaal niet van start kan gaan, dat we onze plannen drastisch zullen moeten aanpassen of langdurig moeten uitstellen. Hoewel de teleurstelling hierover levensgroot is, zijn we gelukkig samen realistisch en flexibel genoeg en gaan we niet bij de pakken neerzitten. We laten verschillende scenario’s de revue passeren, maar er zijn nog te veel onzekerheden om een echt besluit te kunnen nemen. Het risico is té groot dat we dan opnieuw door de werkelijkheid ingehaald worden. We moeten de tijd afwachten. Nog maar eens te meer wordt duidelijk dat zekerheden niet bestaan. Maar wel goed om me te realiseren dat de zekerheden die in onze plannen zijn ingebouwd achteraf gezien zo gek nog niet waren. Althans, voor zover we nu kunnen overzien natuurlijk. Volgende week kan alles weer heel anders zijn.
Het volgende blog vind je via deze link
Onlangs maakte het nieuwe online tijdschrift ‘zeilwereld’ de volgende reportage over ons: klik hier voor de link naar de reportage
Wil je bericht ontvangen als de volgende blog klaar staat? Schrijf je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, in voor onze nieuwsbrief op https://www.shpountz.nl/
Deel dit blog gerust: