Proloog
Mooi uitgangspunt. We maken geen plan waar we de komende vier weken heen varen. We kijken eerst naar de windverwachting en bepalen aan de hand daarvan in welke richting we sturen. We gaan waar de wind ons heen waait.
Drie dagen voor het beoogd vertrek starten we aan de hand van de weersverwachtingen voorzichtig met de reisvoorbereiding. Ja. Mooi bedacht; gaan waar de wind ons brengt, maar met deze weersverwachting wil je eigenlijk maar één ding: zo snel mogelijk zo zuidelijk mogelijk zien te komen. Hoewel het op dit moment tot ver in Zuid-Frankrijk herfst lijkt; we gaan er van uit dat het huidige weertype niet over zo’n groot deel van West-Europa aanhoudt de komende vier weken. De eerste dagen is de wind nog noordwest en west met heel veel regen. Daarmee kom je wel een stukje zuid. Daarna draait de wind zuidwest en kom je niet meer naar het zuiden. Langer dan een week vooruit kijken heeft weinig zin. Als bijvoorbeeld het frontje dat zondag over ons heen dreigt te komen ietsje pietsje opschuift ten opzichte van de verwachting en het lage druk gebied daarmee ook, komt de wind van de andere kant.
Een voorlopig plan dan maar voor de eerste paar dagen. Zaterdag in Amsterdam zien te komen en zondag door naar Scheveningen. Maandag wordt weer zo’n regendag. Dan moeten we ons vertier maar in Den Haag gaan zoeken. Tenminste, als het ons al lukt om zaterdag te vertrekken want Ricco moet nog een paar technische handelingen aan de boot verrichten. En dan is nog de vraag of we wel zín hebben om zaterdag te vertrekken. Als de regen zich met bakken over ons heen stort, blijven we misschien toch liever nog een dagje gezellig in het kajuitje in Medemblik liggen.
‘Zorg wel dat je weer veilig terug komt he!’ is de boodschap die ik bijna van ieder die mij een fijne vakantie toewenst, mee krijg. Dit keer niet omdat mensen mij met gevaar voor eigen leven de zee op zien gaan. Dat vertrouwen is in mijn naaste omgeving de laatste jaren wel wat gegroeid. Nee, het is omdat ik vorig jaar in de vakantie van de fiets donderde. Remfoutje denk ik, maar dat kan ik niet meer precies navertellen. Daarna volgden 8 maanden herstel, voor ik weer volledig aan de slag was. En wat ben ik, juist daarom, blij dat ik nu weer ‘gewoon’ kan gaan zeilen.
De vooruitzichten voor morgen zijn wat het weer betreft niet echt veelbelovend. Vanavond nog even de laatste spullen pakken en dan morgen naar Medemblik, waar De Pinta op ons ligt te wachten. Als de dag net zoveel regen brengt als die van vandaag, verdwijnen we zo snel als het kan in de kajuit, doen de luiken dicht en sluiten ons lekker op met een mooi leesboek op de bank. Oók een lekkere manier om de vakantie te beginnen!
Vervolg: http://www.shpountz.nl/waar-de-wind-ons-heen-waait/